Greek English German Russian

ΣΚΟΥΦΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ (1779 - 1818)


Ο ΣΚΟΥΦΑΣ ΚΑΙ Η ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

Η ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΚΟΥΦΑ

Είναι συχνά, στην πορεία της Ιστορίας, δύσκολο να διακρίνει κανείς με σαφήνεια τη συμβολή που έχουν στην πορεία και τη διαμόρφωση των γεγονότων οι μάζες, αυτό δηλαδή που ονομάζουμε συχνά, «λαός» και οι προσωπικότητες, οι φωτισμένοι, δηλαδή, ηγέτες ή οι εμπνευσμένοι πνευματικοί ταγοί ή οι αποφασιστικοί και αποφασισμένοι στρατηγοί ή οι παθιασμένοι πολιτικοί ιδεολόγοι. Σχετικά με το θέμα αυτό έχουν υπάρξει διαφωνίες επί διαφωνιών μεταξύ των επιστημόνων, έχουν διαμορφωθεί διαφορετικές ιστορικές σχολές και έχουν γραφεί χιλιάδες σελίδες αναλύσεων. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ένα σημείο στο οποίο όλοι συμφωνούν είναι ότι όλες οι προσωπικότητες που έπαιξαν κάποιον ξεχωριστό ρόλο στην Ιστορία, είχαν την ιδιαιτερότητα να ξεχωρίζουν από τον απλό λαό, τον οποίο είτε καθοδηγούσαν είτε ενέπνεαν. Μόνο μια περίπτωση υπάρχει στα παγκόσμια ιστορικά χρονικά, όπου μια προσωπικότητα, αδιαχώριστα συνυφασμένη με το λαό από τον οποίο προερχόταν και με τον οποίο ταυτιζόταν, χωρίς να διεκδικεί δάφνες ή ηγετικές θέσεις, μπόρεσε να δημιουργήσει μια πραγματικότητα τέτοια που να αλλάξει τη ροή της Ιστορίας με τρόπο κοσμοϊστορικά μοναδικό...

Η ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ


ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ - ΓΕΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Όπως είναι γνωστό, όταν έπεσε η Πόλη (1453), το θλιβερό γεγονός αντιμετωπίστηκε μοιρολατρικά: «Ήτανε θέλημα Θεού η Πόλη να Τουρκέψει», είπαν πολλοί. Ακολούθησαν χρόνοι δύσκολοι και σκοτεινοί. Κατά το 18ο αιώνα οι Έλληνες που ζούσαν στις παροικίες, αλλά και πολλοί που ζούσαν στα παράλια του Ελλαδικού χώρου οικοδομούσαν οικονομική και πνευματική ακμή, που τους έδινε αυτοπεποίθηση. Παράλληλα οι εξελίξεις στον Ευρωπαϊκό χώρο γεννούσαν κάποτε την ελπίδα ότι με την παρέμβαση κάποιων Ευρωπαίων ηγεμόνων, του Τσάρου ή του Ναπολέοντα, ήταν δυνατό να αποτινάξουν οι Έλληνες τον Τουρκικό ζυγό. Γρήγορα οι ελπίδες αυτές διαψεύδονταν και στη θέση τους καλλιεργούνταν σκέψεις τολμηρές αλλά και ρεαλιστικές ή πραγματοποιήσιμες: ότι μπορούν οι ραγιάδες, αν οργανωθούν σωστά και προετοιμαστούν ψυχικά, να διεκδικήσουν μόνοι τους τη λευτεριά. Oι Έλληνες της διασποράς επηρέασαν την οικονομική, κοινωνική, πολιτιστική και πολιτική ζωή του Ελληνικού κόσμου. Κατά την Οθωμανική περίοδο, βοήθησαν την πατρίδα τους, που αγωνιζόταν για την ελευθερία της...

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΕΖΙΚΟΥ (ΜΕΡΟΣ Β')


ΤΟ ΠΕΖΙΚΟ ΣΤΗ ΝΕΟΤΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ

ΤΟ ΠΕΖΙΚΟ ΣΤΟΝ Α' ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ

1. Γενικά - Οργάνωση

Μετά τη λήξη των Βαλκανικών Πολέμων και τη λήξη της επιστράτευσης τον Νοέμβριο του 1913, επακολούθησε μια μικρή περίοδος ειρήνης, η οποία χρησιμοποιήθηκε για την αναδιοργάνωση της χώρας λόγω της προσάρτησης των νέων εδαφών και των στρατιωτικών της δυνάμεων. Με Β.Δ. της 17 / 30ης Αυγούστου 1913 καθορίστηκε να διατηρηθούν οι μεραρχίες που είχαν συγκροτηθεί για τις ανάγκες των Βαλκανικών Πολέμων με τα συντάγματα Πεζικού που τις αποτελούσαν και επιπλέον να συγκροτηθεί μία ακόμη Μεραρχία η ΧΙ από τα 27ο, 28ο ΣΠ και λοιπές μονάδες και υπηρεσίες και να οργανωθούν 6 Σώματα Στρατού στα οποία να ενταχθούν οι έντεκα μεραρχίες. Η διάταξη του στρατού μετά την υπογραφή του παραπάνω Β.Δ., η οποία και διατηρήθηκε μέχρι τον Δεκέμβριο του ιδίου έτους, οπότε και ετέθη σε εφαρμογή ο νέος οργανισμός του στρατού, ήταν:

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΕΖΙΚΟΥ (ΜΕΡΟΣ Α')


Ο ΤΑΚΤΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Η ιστορία του Ελληνικού Στρατού συνδέεται άρρηκτα με την ιστορία του Ελληνικού Έθνους και καλύπτει αποκλειστικά, διεξοδικά και επιστημονικά τεκμηριωμένα την ιστορία του Ελληνικού Στρατού. Η ιδέα, αλλά και η ανάγκη, συγκροτήσεως Τακτικού Στρατού, δημιουργήθηκε αμέσως μετά την κήρυξη της Ελληνικής Επαναστάσεως το 1821. Μέχρι τότε ο αγώνας διεξαγόταν από άτακτα σώματα, συγκροτημένα στην πλειονότητα τους από αφοσιωμένους στην ιδέα της ελευθερίας πατριώτες, που στερούνταν στρατιωτικής εκπαιδεύσεως και πειθαρχίας και δύσκολα μπορούσαν να συνεργαστούν για τον κοινό σκοπό. Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος, που παρά τις αρχικές σημαντικές πολεμικές επιτυχίες τους, ώθησαν τις επαναστατικές αρχές και κυβερνήσεις προς τη βαθμιαία οργάνωση Τακτικού Στρατού. Στην προσπάθεια αυτή μεγάλη βοήθεια προσέφεραν οι Ελληνικής καταγωγής αξιωματικοί, που υπηρετούσαν σε διάφορους Ευρωπαϊκούς στρατούς, καθώς και πολλοί ξένοι στρατιωτικοί, οι οποίοι ήρθαν εθελοντικά στην Ελλάδα, για να συμμετάσχουν στην απελευθέρωση της...

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΙΠΠΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΩΝ (ΜΕΡΟΣ Β')


ΤΟ ΙΠΠΙΚΟ ΣΤΗ ΝΕΟΤΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ 

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 1940 

1. Νέο Δόγµα

Μετά τη λήξη του Α' Παγκοσµίου Πολέµου, στη Γαλλία, η οποία θεωρείτο τότε ως η πρώτη Στρατιωτική Δύναµη της Ευρώπης, διαµορφώθηκε, κάτω από την επίδραση της πολεµικής πείρας των πεδίων της Δύσεως, νέο δόγµα για το Ιππικό το οποίο αποκρυσταλλώθηκε στο αξίωµα "Ελίσσεσθαι Εφίππως και Μάχεσθαι Πεζή". Εκ πρώτης όψεως δικαιολογηµένα θα υπέθετε κανείς ότι το νέο δόγµα µετέτρεπε το Ιππικό σε Έφιππο Πεζικό, όµοιο ή ανάλογο µε εκείνο το οποίο χρησιµοποίησαν µε επιτυχία οι Μπόερς στον πόλεµο του 1899 - 1901 κατά των Άγγλων, ή µε εκείνο που εµφάνισαν οι Βούλγαροι, παράλληλα µε το Ιππικό τους, κατά τους Βαλκανικούς Πολέµους. Αυτό το συµπέρασµα όµως θα ήταν απόλυτα εσφαλµένο, γιατί το νέο δόγµα προϋπέθετε την διατήρηση όλων των ιδιοτήτων του Ιππικού σε συνδυασµό µε την προσθήκη της ισχύος πυρός του Πεζικού και έθετε βέβαια ως κανόνα την πεζοµαχία, δεν απέκλειε όµως την έφιππη δράση για τα µικρά τµήµατα Ιππικού, κάτω από ορισµένες συνθήκες... 

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΙΠΠΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΩΝ (ΜΕΡΟΣ Α')


ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ - ΓΕΝΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ 

ΕΙΣΑΓΩΓΗ - ΓΕΝΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ 

"Το ιδιαίτερο ηθικόν χαρακτηριστικό του Όπλου του Ιππικού απορρέον εκ της Ιππικής εξασκήσεως, ήτις προσδίδουσα το ριψοκίνδυνον, αναπτύσσει άμα την πρωτοβουλίαν, τη ψυχραιμίαν, και την αυτοπεποίθησιν. Το χαρακτηριστικό τούτο επιτρέπει εις τους ηγήτορας του Ιππικού να δρώσιν ανεξαρτήτως, διατηρούντες ακμαίας τας ηθικάς δυνάμεις και αναπτύσσοντες το πνεύμα του επικαίρου". Το ιππικό με τη στενή έννοια ήταν το σώμα του στρατού που μάχονταν έφιππο, δηλαδή ιππεύοντας ίππους. Μερικές φορές ο όρος, σε Ελληνικά συγγράμματα, χρησιμοποιείται και με ευρύτερη έννοια, συμπεριλαμβάνοντας και τη χρήση και άλλων υποζυγίων, όνων, ημιόνων,καμηλών και ελεφάντων, αμαξών και αρμάτων, παρ' όλο που στα τελευταία τα υποζύγια δεν ιππεύονται, αλλά έλκουν οχήματα. Επιπλέον αναπτύχθηκαν από πολλούς στρατούς ειδικά τμήματα αμίππων, δηλαδή τμήματα ελαφρού πεζικού που εκπαιδεύονταν να μάχονται σε συνεργασία με το ιππικό...

Copy Right

print and pdf

Print Friendly and PDF

Share This

Related Posts