Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ OΘΩMANIKHΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΒΕΝΕΤΙΚΗΣ KYPIAPXIAΣ (ΜΕΡΟΣ Β')

KΛEΦTAPMATOΛIΣMOΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Στις παραδοσιακές κοινωνίες η ληστεία στην ύπαιθρο αποτελούσε διαδεδομένο φαινόμενο που το ευνοούσαν διάφοροι παράγοντες, όπως οι ελλιπείς πόροι ζωής, το χαμηλό βιοτικό επίπεδο, η μεγαλύτερη, σε σχέση με σήμερα, χρήση της σωματικής βίας, οι ανεπαρκείς μηχανισμοί ασφάλειας και η αδυναμία επιβολής της τάξης, ιδίως στις απομακρυσμένες από το κέντρο επαρχίες των μεγάλων Αυτοκρατοριών. Όπως έδειξε ένας μεγάλος ιστορικός του 20ού αιώνα, ο Eric Hobsbawm, στη μελέτη του ''Ληστές'', συχνά στις προκαπιταλιστικές κοινωνίες συναντάται στο ίδιο πρόσωπο ο κοινωνικός ληστής (ο ληστής που έχει έναν κοινωνικό στόχο) -όρο που εισήγαγε στη διεθνή ιστοριογραφία ο ίδιος- με τον εξεγερμένο παράνομο. Τέτοιοι ληστές δεν εθεωρούντο από το λαό εγκληματίες, αλλά υπερασπιστές της κοινωνικής δικαιοσύνης, που τα κατορθώματά τους έχουν διασωθεί από την ιστορία ή το θρύλο. Oι Βαλκάνιοι Χαϊδούκοι ή οι κλέφτες, οι Μπαντίτι του Ιταλικού νότου, οι Μπαντολέρος της Ανδαλουσίας και άλλοι σε άλλες χώρες θεωρούνται κοινωνικοί ληστές...

Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ OΘΩMANIKHΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΒΕΝΕΤΙΚΗΣ KYPIAPXIAΣ (ΜΕΡΟΣ Α')

Ο ΕΛΛΑΔΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ META THN ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ (18ος ΑΙΩΝΑΣ - APXEΣ 19ου AIΩΝΑ)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ - Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΧΩΡΟ 

O 18ος αιώνας και οι αρχές του 19ου, η "εποχή των Αγιάνηδων" (των Τούρκων προκρίτων), όπως έχει χαρακτηρισθεί, είναι μία περίοδος αλλαγών και μεγάλων εσωτερικών προβλημάτων για την Οθωμανική Αυτοκρατορία. H απώλεια εδαφών στα βόρεια σύνορά της στους πολέμους με την Αυστρία και τη Ρωσία, οι διπλωματικές ήττες που υπέστη (με κορυφαία αυτή στο Κιουτσούκ Καϊναρτζή το 1774), η αποδυνάμωση της κεντρικής διοίκησης και η ενδυνάμωση των κεντρόφυγων - αποσχιστικών τάσεων (με πιο χαρακτηριστική περίπτωση αυτήν του Αλή Πασά), η αγοραπωλησία των αξιωμάτων και η διαφθορά των κρατικών υπηρεσιών, η παραμέληση του στρατού, χάρη στον οποίο τους πρώτους αιώνες είχε επεκταθεί ραγδαία σε τρεις ηπείρους, η απειθαρχία και οι ανταρσίες των γενιτσάρων. Η κυριαρχία του ξένου εμπορίου και κεφαλαίου, η επικράτηση της μεγάλης ιδιωτικής γαιοκτησίας (των τσιφλικιών) σε βάρος των κρατικών τιμαρίων, οι αλλαγές στη φορολογία (στο χαράτσι, υπενοικίαση των φόρων κλπ)...

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1905 ΚΑΙ Η ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ

Η ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η ριζοσπαστική σκέψη είναι αδιαχώριστη από την ιστορία του Ρώσικου σοσιαλισμού για πολλούς λόγους. Στη Ρωσία ξέσπασε η πρώτη σοσιαλιστική επανάσταση, μια επανάσταση που ήταν η έκφραση ενός ισχυρού ρεύματος ριζοσπαστικής εξέγερσης και, που, επιπλέον, γέννησε μια κυβέρνηση η οποία, ενώ διακήρυσσε την απε­λευθερωτική της αποστολή, κατέπνιγε κάθε εκδήλωση ριζοσπαστικότητας που αμφισβητούσε την ηγεμονία της. Έχουμε την τάση να ερμηνεύουμε την πορεία προς την επανά­σταση στη Ρωσία με βάση την ακατανίκητη άνοδο της Μαρξιστικής σοσιαλδημοκρατίας. Στην πραγματικότητα, το οργανωμένο Μαρξιστι­κό κίνημα έκανε την εμφάνισή του μόνο στην Τσαρική Ρωσία την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα, ενώ προϋπήρχε εκεί μια πλούσια ριζοσπαστική παράδοση. Όμως η Σοβιετική ιστοριογραφία, ή έστω η περιέργεια του ευρύτερου κοινού, προτίμησε να ξαναθυμηθεί ορισμέ­νες μόνο πλευρές της παράδοσης αυτής: εκείνοι που τείνουν να συν­δέουν τον Μαρξισμό με τη Ρώσικη γη και που αποδίδουν στην πολιτι­κή φιλοσοφία του Σοβιετικού Κράτους ένα ένδοξο επαναστατικό πα­ρελθόν...

Η ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΡΩΜΑΪΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟ (ΜΕΡΟΣ B’)

ΟΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΕΩΣ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 6ου μ.Χ. ΑΙΩΝΑ

Η ΕΠΟΧΗ ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ

Μετά τον θάνατο του Κωνσταντίνου, οι τρεις γιοι του, Κωνσταντίνος, Κωνστάντιος και Κώνστας, απέκτησαν τον τίτλο του Αυγούστου και μοίρασαν μεταξύ τους τη Διοίκηση της Αυτοκρατορίας. Γρήγορα όμως ξέσπασε ανάμεσά τους ένας ανταγωνισμός, κατά τη διάρκεια του οποίου δύο από τα αδέλφια σκοτώθηκαν, ο Κωνσταντίνος το 340 και ο Κώνστας δέκα χρόνια αργότερα. Ο Κωνστάντιος έμεινε, κατ' αυτόν τον τρόπο, ο μόνος κυρίαρχος της Αυτοκρατορίας μέχρι το 361. Δεν είχε παιδιά και, μετά τον θάνατο των αδελφών του, τον απασχολούσε συχνά η σκέψη ποιος θα τον διαδεχθεί. Η τακτική της εξοντώσεως όλων των μελών της οικογένειάς του άφησε στη ζωή μόνο δύο ξαδέλφια του, τον Γάλλο και τον Ιουλιανό, τα οποία είχε απομακρύνει από την πρωτεύουσα. Από φόβο όμως μήπως ο θρόνος ξεφύγει από τα χέρια της δυναστείας του, έκανε τον Γάλλο καίσαρα, για να τον σκοτώσει όμως αργότερα, το 354, επειδή τον υποπτευόταν...

Η ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΡΩΜΑΪΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟ (ΜΕΡΟΣ Α’)

ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΩΜΗ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ 
''Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ''

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία υπέστη φοβερή κρίση μετά το 180 (ημερομηνία θανάτου Μάρκου Αυρήλιου). Η Pax Romana έσπασε, οι βαρβαρικοί λαοί, κυρίως Γότθοι, εισέβαλαν στην Αυτοκρατορία από τη Δύση, οι Σασσανίδες Πέρσες επιτέθηκαν στην Ανατολή. Στα εσωτερικά του κράτους ακολούθησε οικονομική κρίση, λοιμοί, εμφύλιες συγκρούσεις και στρατιωτική αναρχία. Ο θεσμός του Αυτοκράτορα εξασθένισε, με αποτέλεσμα μεταξύ 235 - 285 να γίνει εναλλαγή 30 ηγεμόνων, οι οποίοι στήριζαν την εξουσία τους αποκλειστικά στην διάθεση των Ρωμαϊκών λεγεώνων, οι οποίες ανεβοκατέβαζαν στο θρόνο τους διοικητές τους ανάλογα με τις περιστάσεις και τις παραχωρήσεις που έπαιρναν. Την Αυτοκρατορία έβγαλε από το χείλος της καταστροφής ο Διοκλητιανός, στρατιωτικός ταπεινής καταγωγής από την Διόκλεια της Δαλματίας. Ο Διοκλητιανός πραγματοποίησε μια ευρεία κλίμακα μεταρρυθμίσεων που έγιναν η βάση για την οργάνωση του Βυζαντίου ως τον 7ο αιώνα...